''Αδριανού Απομνημονεύματα'' της Μαργκερίτ Γιουσενάρ

Η Μαργκερίτ Γιουσενάρ γράφει:<< Οι πράξεις είναι το μόνο μέσο που διαθέτουμε για να σχηματιστούμε στην μνήμη των ανθρώπων>>. Τη πίστη της αυτή υπερασπίστηκε σ' όλη της τη ζωή, καταθέτοντας, ως απτή απόδειξη των λεγομένων της, ένα τεράστιο, αλλά κυρίως εμπνευσμένο έργο.Ένα μικρό δείγμα της αξεπέραστης γραφής της μπορούμε να γευτούμε στο ''Αδριανού Απομνημονεύματα''. Μέσω του αυτοκράτορα Αδριανού,αποτυπώνει θέσεις και πιστεύω της, που διαχρονικά αγγίζουν ευαίσθητα θέματα της προσωπικής και κοινωνικής φύσης της ανθρώπινης ύπαρξης. Επίσης, με μια ενδοσκοπική διάθεση, ξεγυμνώνει τις ανθρώπινες αδυναμίες, χωρίς αρνητισμό, αλλά με ειλικρινή πρόθεση να αναγνωρίσει το μεγαλείο που αναδύεται μέσα από την εσωτερική μάχη του ανθρώπου να τις ξεπεράσει. Παρακάτω καταγράφονται μερικές από τις απόψεις της:

1. Η λέξη ηδονή κρύβει αντιφατικές πραγματικότητες όταν περιλαμβάνει, σύγχρονα, τις έννοιες της ζεστασιάς, της γλυκύτητας, της αγωνίας και του σπαραγμού.
2. ... τη σάρκα, αυτό το όργανο το φτιαγμένο από μυς, αίμα κι επιδερμίδα, αυτό το άλικο σύννεφο που έχει γι' αστραπή του την ψυχή.
3. Αυτό που μας καθησυχάζει στον ύπνο είναι ότι βγαίνουμε απ' αυτόν αμετάβλητοι, αφού κάποια παράξενη απαγόρευση μας εμποδίζει να πάρουμε μαζί μας το ακριβές υπόλειμμα από τα όνειρα μας.
4. Τρία μέσα για να αποτιμήσω την ανθρώπινη ύπαρξη: τη μελέτη του εαυτού μου, την παρατήρηση των άλλων και τα βιβλία.
5. Πραγματικός τόπος γέννησης μας είναι αυτός στον οποίο βλέπουμε για πρώτη φορά με καθαρό μάτι τον εαυτό μας.
6. Το μεγάλο μας λάθος είναι πως προσπαθούμε να αποσπάσουμε από τον καθένα αρετές που δεν έχει, παραμελώντας να του καλλιεργήσουμε εκείνες που έχει.
7. Δεν απέκτησα παρά δύο ή τρεις μανιακούς εχθρούς για τους οποίους, όπως συμβαίνει πάντα, ήμουν μερικώς υπεύθυνος.
8. Μόλις με απωθούσε κάτι, το έκανα αντικείμενο έρευνας, προσπαθούσα να του αποσπάσω με τέχνη κάποιο στοιχείο χαράς.
9. Όταν έχει κανείς δίκιο πάρα πολύ νωρίς, έχει άδικο.
10. Το παρθένο χρυσάφι του σεβασμού θα ήταν πολύ μαλακό δίχως κάποιο κράμα φόβου.
11. Η ηθική είναι μια ιδιωτική συμφωνία. Η αξιοπρέπεια είναι δημόσια υπόθεση.
12. Οι περισσότεροι συμμετέχουν στη θηριωδία που αγωνίζονται να διορθώσουν.
13. Κάθε νόμος που παραβαίνεται αρκετά συχνά είναι κακός.
14. Και τι άλλο είναι η ίδια η ηδονή από μια στιγμή παράφορης προσοχής που παραχωρούμε στο κορμί μας.
15. Κάθε ευτυχία είναι ένα έργο τέχνης. Το παραμικρότερο λάθος την ψευτίζει. Ο παραμικρότερος δισταγμός την αλλοιώνει. Το παραμικρότερο βάρος της αφαιρεί τη λάμψη της, η παραμικρότερη ανοησία την αποκτηνώνει.
16. Αν οι ψυχές κατέχουνε μια προσωπική τους ταυτότητα, μπορούνε να εναλλάσσονται, μπορούν να πηγαίνουν από το ένα στο άλλο πλάσμα σαν τη γουλιά το κρασί που αλλάζουν δύο εραστές μέσα σ' ένα φιλί.
17. Η μακρυζωϊα φαινόταν σα να τον είχε ξεγυμνώσει από κάθε ανθρώπινη ευλυγισία.
18. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν στη θέση της μνήμης τους ένα παρατημένο νεκροταφείο , όπου κείνται, δίχως τιμές, νεκροί που πάψαμε ν' αγαπάμε.
19. Τα τρία τέταρτα από τις πνευματικές ασκήσεις μας σήμερα πια δεν είναι άλλο από κεντήματα στο κενό. Αυτή η πνευματική μετριότητα συνοδεύεται σχεδόν πάντα από μιαν εξωφρενική ψυχική κατάπτωση.
20. Η νοσταλγία είναι η μελαγχολία της επιθυμίας.
21. Η αιώνια δυνατότητα της αυτοκτονίας με βοηθούσε να υποφέρω με λιγότερη ανυπομονησία την ύπαρξή μου.
22. Πίστευα το θάνατο μου σαν την πιο προσωπική από τις αποφάσεις μου, υπέρτατο καταφύγιο ενός ελεύθερου ανθρώπου.

Σημ: Ο πίνακας είναι ''Η γυμνή Μάγια'' του Φρανσίσκο Γκόγια (1800)